Het onbekende

Het vorige politieke seizoen eindigde voor de vakantie met een grote knal. Op een soapachtige manier werden we geconfronteerd met het afscheid van Wil Kosterman. Na een paar weken soebatten, met nog nooit zo veel overleggen achter gesloten deuren en vergaderingen vol spanning, trokken alle politici naar hun vakantieadressen. Nu het zand van de storm neergedaald is gaan we deze weken verder. De partijen zullen veel bekend en onbekend tegen gaan komen.

Op moment van schrijven is het bijvoorbeeld nog niet bekend hoe de definitieve opvolging van Wil eruit ziet. Raar maar waar. Komt er een vervanger ja of nee? Er zo ja, wie is dat? Of zo nee, wat dan? Het is nog niet bekend. Net als dat niet bekend is wat er nu in het museum gaat komen. De meerderheid van de raad koos voor doorgaan, maar wie er definitief de ruimten gaat vullen komt nog dit najaar.

En we zullen aan de slag moeten met lokale bezuinigingen. Hoewel veel partijen net doen of dat nieuw is, zijn we daar al jaren mee bezig. Alle kabinetten Rutte hebben gemeenten namelijk jaren in hun hemd gezet. Veel meer taken zonder knakken. En dat was echt rechts regeringsbeleid en niet links. Beleid waar grote bedrijven van profiteerden. De markt voor woningbouw en zorg, oneerlijke verdeling van de vraagstukken rond klimaat of toeslagenaffaire; honderdduizenden hardwerkende Nederlanders de dupe van rechtse bezuinigingsdrift.

Lokaal gaat het komende maanden om honderdduizenden euro’s die we dankzij lage budgetten voor agenten en boa’s, milieuwetgeving, scholen, Jeugdzorg, zorg voor ouderen, uitkeringen enzovoorts., weg moeten snijden. Aangezien we dat al vanaf 2006 doen, is het onbekend welke kant we nu op gaan.

En dat terwijl er rook nog landelijke verkiezingen, met al de onbekende uitslagen van dien, gaan komen. Daar valt dus ook vanuit het lokale wat te kiezen. Vanuit het lokale zicht gaat het echt niet alleen over stikstof of asielzoekers, ook al zullen dat wellicht de items worden waar de landelijke media de nadruk op leggen. Nee het gaat over ons zelf. Over ons eigen budget, over de keuzes die we zelf kunnen maken en niet datgene dat we toch al opgelegd krijgen.

Het gaat dus over hoe Den Haag keuzes gaat maken, die goed zijn voor iedereen. Keuzes die ook ten goede komen van de lokale bedrijven, voor onze ouderen en jongeren, voor onze verenigingen en culturele instellingen. Want zonder fatsoenlijke budgetten en voldoende knaken voor al die lokale taken, zal bij elk besluit over die onbekende zaken onze Langbroekse, Cothense en Wijkse samenleving geraakt worden.

Frans van der Tol, SP