Column EWEC: Winterbeurt

Toen ik begin januari mijn boodschappen deed bij de plaatselijke slager, werd mijn blik getrokken naar de dorpsboomgaard. Dit beschermde, groene dorpsgezicht zag eruit alsof deze, net als onze eigen haardos, te lijden had onder de verscherpte coronamaatregelen. Alle takken toonden veel nieuwe scheuten die fier richting hemel wezen. Iedere kenner van fruitbomen weet dat dat ‘punkhaar’ om een knipbeurt vraagt, tenminste als je ze wilt behouden en er appels en peren aan wilt laten groeien. Ik maakte me een beetje zorgen om het lot van het gezichtsbepalende groen in de kern van Cothen. De appels waren er in de herfst ook al zo lang blijven hangen. Wie bekommert zich eigenlijk om dat beschermde groen? Gelukkig zag ik half januari iemand met snoeizaag en kniptang druk in de weer om de wilde ‘haren’ te verwijderen.

Snoeien was op het gemengde boerenbedrijf van mijn ouders echte seizoensarbeid. De fruitbomen kregen elk jaar in januari en begin februari een winterse knipbeurt. Voordat de sappen in het voorjaar weer naar de takken stroomden, moest alles gereed zijn. Ik herinner me dan ook de enorme stapel takken die het resultaat was van dit werk. De houtstapel groeide en groeide en altijd als het krokusvakantie was, ging er de brand in. Tot groot genoegen van de halve dorpsjeugd die dan één keer dit schouwspel van dichtbij mocht bekijken. Als brandversneller werd dieselolie gebruikt. Nu zou dat niet meer kunnen, maar in de jaren zestig en zeventig van de vorige eeuw (de laatste boom is in 1979 gerooid) waren de gevolgen van zo’n vuurtje voor de opwarming van de aarde en de kwalijke uitstoot van fijnstof nog geen algemene kennis.

Onze buurman hanteerde eind januari ook de kniptang voor een winterse snoeibeurt van zijn appelboom. Dat was nodig voor de appels, maar ik vreesde dat de pimpelmeesjes zouden wegblijven die de afgelopen winter vrolijk kwetterend dagelijks de bovenste takken bezochten. Maar gelukkig hebben ze zich er niets van aangetrokken. Ze komen nog elke dag langs voor hun babbeltje. Hun bezoeken zijn een heerlijke afleiding als ik tijdens de zoveelste videomeeting een blik naar buiten werp. Ik ben blij dat deze boom een veilige ‘hangplek’ biedt voor deze kleine vogeltjes.

Bomen bieden aan vogels een rust-, slaap-, en broedplek en zijn ook de spiegel van elk seizoen: in de winter kaal, zachtgroen in de lente, donkergroen in de zomer, kleuren ze via geel, rood, oranje naar bruin en kaal in de herfst. Ik kijk uit naar het zachte groen.

Mariëlle Oostveen, vrijwilliger EigenWijkse Energie Coöperatie