Week van de Jonge Mantelzorger: niet te missen!

WIJK BIJ DUURSTEDE Van 1 tot 7 juni is het de Week van de Jonge Mantelzorger. Kinderen en jongeren die opgroeien met een ziek, beperkt of verslaafd gezinslid noemen we jonge mantelzorgers. Deze jonge mantelzorgers hebben vaak extra (zorg)taken, maken zich regelmatig zorgen en moeten soms zorg en aandacht missen. Meer dan hun leeftijdsgenoten zonder zorgsituatie thuis. Om hen te ondersteunen en zichtbaar te maken is het jaarlijks van 1 tot en met 7 juni de nationale Week van de Jonge Mantelzorger. Ook in Wijk bij Duurstede worden er speciaal voor jonge mantelzorgers activiteiten georganiseerd door Stichting Binding.

Ongeveer een kwart van de kinderen en jongeren in Nederland is een jonge mantelzorger. Zij groeien op met iemand in hun directe omgeving met een chronische ziekte, beperking, psychische kwetsbaarheid en/of verslaving. Dat kan een ouder zijn, een broer of zus, maar ook een grootouder of goede buur. Het zorgen voor een ander ervaren zij als normaal en het geeft ook voldoening, daarentegen kan het ook zwaar zijn. 

Vaak beseffen jonge mantelzorgers en mensen uit hun omgeving niet dat zij opgroeien in een situatie die anders is dan die van de meeste mensen. Het zorgen lijkt voor hen vanzelfsprekend en verloopt vaak vanzelf. Toch is het goed om stil te staan bij de gevolgen van deze zorgsituatie in het leven van een jong persoon. Dit jaar zetten we voor het derde jaar op rij de bewustwordingscampagne Niet te missen voort. 

Twee jonge mantelzorgers geven een kort inkijkje in hun leven: 

Lobke (14 jaar): Hoi! Ik ben Lobke en woon samen met mijn ouders, broers en zus in Wijk bij Duurstede. Mijn broers en zus hebben autisme. Thuis is het een gezellige boel, al verloopt de communicatie niet altijd vlekkeloos. Iedereen zit qua communicatie op een andere level. De een krijgt bijvoorbeeld niets binnen als er iets gebeurt, terwijl de ander heel gefrustreerd raakt bij onverwachte gebeurtenissen of als er iets afwijkt in de planning. Soms ontstaan er dan ruzies. Deze momenten vind ik nog weleens lastig. Ik probeer er rekening mee te houden en mij aan te passen op zulke momenten. Thuis werken we met allerlei planningen. Dit is niet helemaal mijn ding, maar ik vind altijd wel een manier om hier mee om te gaan. Eerder kwamen er ook veel begeleiders van mijn broers en zus bij ons thuis, maar tegenwoordig spreken ze af bij de Boeg. Dat vind ik wel fijn, zo is er thuis ook wat meer rust. Als gezin is het lastig om met z’n allen spontaan de deur uit te gaan om iets leuks te doen, dat zijn te veel veranderingen voor mijn broers en zus. Ik vind het daarom wel fijn dat er af en toe uitjes zijn voor jonge mantelzorgers. Mijn broers en zus gaan een keer per maand op logeerweekend en doen dan iets leuks. Verder heb ik zelf niet echt door dat ik jonge mantelzorger ben. Ik ben het gewend en ben er thuis mee opgegroeid. 

Pim (9 jaar): Ik ben Pim en ik vind het best wel leuk om mijn zusje te helpen, bijvoorbeeld als ze ergens niet bij kan. Ook speel ik vaak met haar. Soms vind ik het lastig als ze boos doet. Ik vind het niet leuk dat ze CP (Cerebrale Parese) heeft, maar wel leuk dat ze leeft. Soms denk ik wel dat Claire iets meer haar zin krijgt thuis. De spraakcomputer is fijn, want daardoor heeft ze leren praten en leert ze woorden. Ik heb Claire woorden geleerd en andere dingen en zichzelf zijn. Soms moet ik aan vriendjes en aan anderen uitleggen waarom iets niet lukt en dan begrijpen ze het. Ook als ze haar niet verstaan of begrijpen kan ik uitleggen wat ze bedoelt. Ik krijg van Binding leuke uitjes omdat Claire CP heeft en het is om andere broertjes en zusjes te ontmoeten die ook een broertje of zusje hebben met een beperking. Ik vind die uitjes super leuk; ik heb er nu al zin in!