Afbeelding
Marije Koopmans

Team Verhoef | BLOG 30 - Vertrouwd en uitdagend

13 februari 2020 om 13:56 Mensen

Aangekomen in skigebied Hochkönig, parkeerden we eind vorige week de camper onderaan de piste bij Hinterthal. Ook, of zelfs, na het skiën in veel andere gebieden de afgelopen weken, blijkt dit echt ons favoriete gebied. Om zoveel redenen, waaronder de herinneringen aan de afgelopen acht jaar. Om de fijne sfeer, de Oostenrijkse hutjes en de afwisselende skiroutes. Om Boet, die dit gebied op zijn duimpje kent en in zijn eentje op pad mag. En om Mido, die skiles geeft in Maria Alm, voor het eerst in de sneeuw. Kinderen blij, wij ook. Zo werkt het. 

Mido's eerste werkdag brak aan. Afgelopen zomer haalde hij op de gletcher van Hintertux zijn Anwärter, het eerste diploma om skiles te mogen geven in Oostenrijk. Een Duitstalige opleiding, praktijk en theorie. Anderhalf jaar had hij gewerkt bij Skipiste Nieuwegein om het geld voor de opleiding bij elkaar te sparen, met als doel als skileraar te kunnen werken tijdens de reis. Het moment was daar en om 7.00 uur ging zijn wekker. Eindelijk mocht de herkenbare rode skileraren-outfit, twee dagen daarvoor vol trots opgehaald, worden aangetrokken. Na een ontbijtje, koffietje en het smeren van brood voor lunch, vertrok hij richting skibus. Een paar haltes verder liep hij richting de oefenweide, het startpunt van de skilessen. Einde middag kwam hij thuis met een grote glimlach en meldde dat hij een topdag had gehad. 

Alles was leuk geweest. Het groepje kinderen waar hij bij meeliep om ingewerkt te worden, de collega's, de leidinggevende die tussendoor skileraren coachte en een positief praatje hield, de collega's en het na afloop met z'n allen skiën. Dat hij bij het wachten op de skibus ook nog eens een lift aangeboden kreeg van één van de chefs van de skischool en bij de camper werd afgezet, maakte het helemaal af. De tweede dag kreeg Mido een eigen groep toegewezen. Duitse volwassenen en dus lesgeven in het Duits. Pittig, maar hij had zich goed weten te redden. Dag drie vertrok hij dan ook weer vrolijk in alle vroegte, mede doordat er voordat de lessen begonnen een lerarentraining werd gegeven. De overtreffende trap van geluk.  

Datzelfde geldt voor Boet, die zichzelf deze week als doel stelde in zijn eentje meer dan 100 kilometer te skiën op één dag. Met gesmeerde broodjes en een fles water in zijn rugzak, liep hij om 8.45 uur naar de skibus, om zo vroeg mogelijk aan zijn missie te kunnen beginnen. Sicco en ik, samen skiënd die dag, kwamen hem in de loop van de ochtend toevallig tegen. Een snelle kus, even op de foto en daar vertrok hij weer. Af en toe ontvingen we een berichtje met de tussenstand wat betreft afgelegde kilometers. Onze wegen kruisten later per toeval nogmaals en in de loop van de middag ontvingen we het berichtje dat hij het gehaald had. Supercool. Op dat moment bevond hij zich aan de andere kant van het gebied en moest hij nog terug skiën, waardoor hij die dag uiteindelijk 120,7 kilometer afgelegde. O ja, Boet verbrak ook nog zijn eigen snelheidsrecord. Ook bij hem was er sprake van de overtreffende trap van geluk. 

Dit soort uitdagingen zijn leerzaam, voor zowel Mido als Boet, en bij ieder passend bij de fase van hun leven waar ze zich in bevinden. Ze ontwikkelen zich in zelfredzaamheid, sociale vaardigheden, doorzettingsvermogen en op het gebied van taal. Voordat we op reis gingen, was ik benieuwd hoe Mido en Boet hun eigen momenten, dus zonder ons, zouden creëren en hoe wij die vrijheid zouden kunnen bieden in het buitenland. Dat gebeurt dus vanzelf. In dit geval in de Oostenrijkse Alpen. Vertrouwd, maar ook uitdagend. 

__ 
Beleef op YouTube (www.youtube.com/teamverhoef) en Instagram (www.instagram.com/team_verhoef) mee hoe we ons 'normale' leven een jaartje onderbreken. Je kunt volgen waar in Europa we zijn en wat we meemaken. 

Afbeelding
Afbeelding
advertentie
advertentie