Column EWEC: Op safari

De laatste paar jaar hadden wij het voorrecht om in de winter familie in Zuid-Afrika te bezoeken. Twee lange weekenden verbleven we bij hen thuis in Johannesburg. De man des huizes is voor Zuid-Afrikaanse begrippen vooruitstrevend. Bij de bouw van hun huis enkele jaren geleden heeft hij zonnepanelen op het dak laten plaatsen met een grote batterij om de zelf opgewekte energie op te slaan. Behalve dat het een duurzame keuze is, bleek het ook een hele praktische toen in Zuid-Afrika, net als hier, iedereen vorig jaar ineens vanuit huis moest gaan werken. In Zuid-Afrika schijnt overdag volop de zon, maar de stroomvoorziening is niet van dezelfde constante kwaliteit als wij in Nederland gewend zijn. Zeer regelmatig valt de stroom in delen van Johannesburg uit. Juist omdat iedereen thuis zit te werken en de laptops massaal aan de stroom liggen. Geen probleem voor onze familie, want met de zelfopgewekte en opgeslagen stroom konden ze nog even door. Ook ’s avonds. Dat bleef niet onopgemerkt door hun buren, die ineens met veel interesse aanklopten. Inmiddels hebben alle buren ook zonnepanelen. Een beetje missie- en zendingswerk voor duurzaamheid kan geen kwaad.

Maar behalve lekker bijkletsen en het leven van alledag met het gezin meemaken, gaan we ook altijd een midweek op pad in de natuur in Zuid-Afrika. De ene keer zijn het de Drakensbergen, de andere keer Pilanesberg. Het wildpark dat altijd malariavrij is, de big five binnen zijn hekken heeft en op een paar uur rijden van Johannesburg ligt. Het grenst aan het Las Vegas van Zuid-Afrika: Sun City. Die plaats laten we liever links liggen. We zoeken juist accommodaties die middenin de natuur liggen. Veel eigenaren van die prachtige hotels en appartementenverblijven zijn trouwens al veel verder met duurzaamheid dan de gemiddelde inwoner van Johannesburg. Overal liggen zonnepanelen, nagenoeg alle voedsel komt uit de natuur of van lokale boerenbedrijven en er worden uitsluitend streekproducten verkocht. En als je last hebt van monkeys en vogels die er met de gereedstaande lunch vandoor willen gaan, zet je er toch grote zware deksels overheen. Vervelende vliegen verjaag je met een tafelventilator. Gewoon aanpassen, leven en laten leven.

Helaas zat deze reis er dit jaar niet in. Maar op safari ben ik wel geweest. Gewoon vanachter de keukentafel met pen en papier in de hand. Ik had nog niet eerder meegedaan aan de nationale tuinvogeltelling die de Vogelbescherming elk jaar eind januari organiseert. En het is leuker dan je denkt: ik vond het prachtig om roodborstjes en koolmezen te spotten.

Mariëlle Oostveen, vrijwilliger bij de EigenWijkse Energie Coöperatie