Weg met Waik

De ingezonden brief van de heer Jan de Geus was mij uit het hart gegrepen.

Als inwoner van Langbroek zie ik ons dorp en Cothen ter ziele gaan in de waanzin van de huidige gemeenteraad.

Het prestigeobject van het oude raadhuis uit de koker van mevr. Kosterman, de windturbines, biovergister en het zonnepark, het stokpaardje van de heer Marchal levert ons als inwoners van Waik geen cent op. Maar er is wel een tekort op de begroting van 1 miljoen. Dus ligt belastingverhoging op de loer. Inwoners van de dorpen Cothen en Langbroek worden gezien als betaalvolk. (Ook ontving ik een folder in de bus dat er schuldhulpmaatjes werden gezocht, dat kan geen toeval zijn als onze gemeente nu al 1 miljoen tekort komt.)

Ik zou een beweging steunen die zich ten doel stelt: zich los te maken van Wijk bij Duurstede en aansluiting te onderzoeken bij Bunnik of Utrechtse Heuvelrug. Die hebben misschien meer oog voor het landschappelijk karakter en de inwoners van onze dorpen.

Wijk zal niet meer bekend staan om de molen van Ruijsdael maar om de windturbines van Marchal. En het Kosterman zonnepark.

Op 16 maart 2022 komen er gemeenteraadsverkiezingen. Ik zal iedereen op tijd informeren, welke partijen er verantwoordelijk waren voor het huidige, stompzinnige beleid. 

De bunkerboot van Markus moest weg omdat het het gezicht op Wijk ontsierde, dat heeft een vermogen gekost. Nee, dan kun je er beter een paar windturbines neerzetten van 100 meter hoog

Voor die tijd hoop ik niet dat ze opnieuw de veldpoort, of de ruïne van Duurstede gaan herbouwen of restaureren. En wat schetst mijn verbazing, vandaag, 18 november, staat in het AD dat Joustra met dit plan komt.

Oplossing kan zijn: mijn moeder had vroeger een spaardoos van Brabantia, met verschillende compartimenten voor stookkosten, kleding, verzekeringen etc. De ouderen onder ons herkennen dit wel. De gemeente kan iets soortgelijks doen, de belasting die is geïnd per dorp apart zetten en dat geld ten goede laten komen aan hetzelfde dorp.

Een bezorgde inwoner van Langbroek,
Wim van Donselaar.