Marcus Poelstra studeert in Groningen. Als peuter speelde hij al akkoorden op de piano: hij vond de klanken prachtig. Vanaf zijn negende kreeg hij les en al snel werd duidelijk dat Marcus een natuurtalent was: zo makkelijk verging het hem. Marcus ziet pianomuziek als een taal op zich. Als ware het een soort gesprek dat je voert. Niet in woorden maar in klanken. Na wat jaren minder gespeeld te hebben, zocht hij in coronatijd zijn geliefde instrument weer op. Nu als uitlaatklep voor zijn emoties.
Als ik word aangenomen, wil ik chirurg worden
In september vorig jaar begon Marcus met zijn studie bedrijfskunde in Groningen. Eigenlijk was het zijn grote wens om Geneeskunde te studeren. Onlangs deed hij opnieuw het toelatingsexamen: een tweede poging. ,,Als ik word aangenomen, wil i..