Gerard Groenenberg in zijn 'museum'. ,,Dit is de zaak van mijn leven en ik zal die hoe dan ook oplossen.
Gerard Groenenberg in zijn 'museum'. ,,Dit is de zaak van mijn leven en ik zal die hoe dan ook oplossen." Marianne Vermaat

Vader omgekomen Susanne uit Gorinchem hoopt op doorbraak zaak in Wijk bij Duurstede

23 maart 2021 om 09:33 Misdaad

GORINCHEM De 22-jarige Susanne Groenenberg uit Gorinchem kwam in november 1997 om het leven na een incident op station Amsterdam Amstel. Haar dood was al meteen in nevelen gehuld. 23 jaar later is vader Gerard Groenenberg (71) dichtbij een doorbraak in de zaak van zijn leven. Hij denkt dat de sleutel tot de oplossing misschien wel in Wijk bij Duurstede ligt. Wie kan helpen bij de vraag: waarom stierf de dochter van Gerard Groenenberg?

door Alex Monster

Ordners vol, meters beschreven papier en talloze foto’s. ‘Een museum’, zo noemt Gerard Groenenberg de kamer op de eerste verdieping van zijn rijtjeshuis in het Zuid-Hollandse Arkel. De dood van zijn dochter Susanne is hét levenswerk van de geboren Gorcumer. Een enorme legpuzzel die hem al 23 jaar in zijn greep houdt. Groenenberg runde in zijn werkende leven een goedlopend financieel adviesbureau, maar met zijn speurneus en fotografisch geheugen had hij ook onderzoeksjournalist kunnen worden. ,,Dat had ik prachtig gevonden.“

Groenenberg schakelde jarenlang talloze privédetectives in, maar in 2006 besloot hij zelf het heft in handen te nemen. De oud-voorzitter van voetbalvereniging SVW verbrak de samenwerking met de professionele speurhonden en trok alle puzzelstukjes naar zich toe. Met behulp van journalisten, vrienden, kennissen en onbekenden is hij nu dicht bij de climax in de mysterieuze zaak rond dochter Susanne.

Op 22 november 1997, om 18.06 uur, verandert het leven van Groenenberg ingrijpend. Susanne komt om het levenOp 22 november 1997, om 18.06 uur, verandert het leven van Groenenberg ingrijpend. Susanne komt om het leven. Op station Amsterdam Amstel wordt ze aangereden door een trein, bestuurd door nota bene een Gorcumse machinist. Susanne overlijdt enkele uren later in het ziekenhuis, maar de familie hoort pas dagen later dat de Gorcumse gestorven is. Groenenberg: ,,Toen het gebeurde zat ik aan de bar bij voetbalclub ASV Arkel. Omdat Susanne dat weekend niet thuis kwam, heb ik op maandag aangifte bij de politie gedaan. Op woensdagmiddag werd ik gebeld door de moeder van haar beste vriendin. ‘Je dochter is dood’. Ze had Susannes halsketting en haar Daffy Duck kousen herkend in een politiebericht op Teletekst. Familie en ik zijn naar Amsterdam gegaan om het lichaam te identificeren. We herkenden Susanne meteen.” In shock luisteren Groenenberg c.s. naar de conclusie van de politie: de 22-jarige Gorcumse heeft zelf een einde aan haar leven gemaakt.

VERJAARDAGSFEESTJE In de dagen die volgen, regelt de familie de uitvaart van Susanne. Honderden mensen bewijzen hun laatste eer aan de Gorcumse. Groenenberg is verdoofd, maar tegelijkertijd spoken talloze vragen door zijn hoofd. Wat is het verhaal achter het twaalf tot vijftien meter lange gewiste bloedspoor op het station, twee meter van de rand van het perron? Wat laten de per ongeluk gewiste videobeelden van het station zien? Waar zijn de rugzak en reistas die Susanne bij haar vertrek bij zich had? Groenenberg: ,,Het is knullig dat de videobeelden een uur na het incident gewist zijn. Die hadden mogelijk veel kunnen vertellen over het voorval. De rugzak en de reistas zijn nooit teruggevonden.” Groenenberg heeft veel meer vragen. Hoe zijn de raadselachtige gebeurtenissen in de maanden voor Susannes dood te verklaren? Waarom vierde ze haar verjaardagsfeestje niet op de dag zelf (8 november, red.) ‘omdat ze elders verplichtingen had’? Is Susannes dood wel zelfdoding? Heeft de politie het onderzoek niet té snel gesloten?

23 jaar na dato vertelt Groenenberg gedetailleerd zijn bizarre verhaal. ,,Het gesprek met mijn dochter op 4 november 1997 is bepalend voor mijn zoektocht. ‘Mijn vriend uit Utrecht zegt dat ik een hopeloos geval ben. Ik heb geen toekomst meer’, zei Susanne tegen me. En toen klapte ze helemaal dicht. Ik kreeg er geen woord meer uit. Twee dagen eerder was een deur van onze badkamer ingetrapt en bleek een lamp aan gruzelementen geslagen, waarschijnlijk door deze ‘vriend’.” De conclusie van Groenenberg: Susanne gaat met mensen om die niet goed voor haar zijn. Zijn dochter zit in de problemen.


,,Susanne was een vrouw van 22, met een eigen leven en identiteit”, zegt Gerard Groenenberg over zijn dochter.   - Marianne Vermaat

Op 24 november, twee dagen na haar dood (!), krijgt de Gorcumer een brief van zijn dochter. Gepost in Amsterdam. Vader hoeft zich absoluut geen zorgen te maken. Deze problemen moet Susanne zelf oplossen. Kon de Gorcumse haar moeilijkheden niet meer aan en heeft ze een einde aan haar leven gemaakt? Groenenberg: ,,Ik zeg niet dat ze vermoord is. Er zijn twee mogelijkheden: óf ze is de dood ingejaagd óf ze heeft zelfmoord gepleegd. Susanne is ergens in verzeild geraakt waar ze niet in wilde zitten. Ze stond onder grote druk. Waar was ze bij betrokken? Ik ben op zoek naar de mensen die me de ontbrekende informatie kunnen geven. Die personen zijn er, dat weet ik.”

UTRECHT Groenenberg doelt op ‘Cris’, de naam van een Engelsman die opduikt in fotoboeken van Susanne. Alle foto’s van deze man zijn uit de boeken verwijderd. Over Cris weet de inwoner van Arkel inmiddels dat hij een kapsalon zou hebben of heeft gehad in een Pakistaanse immigrantenwijk in Londen. Hoe zit het met de ‘vriend’ uit Utrecht, die Susanne ‘een hopeloos geval noemde’ en haar zou bedreigen? Hij is nooit gevonden. Wat kan hij vertellen over de 22-jarige Gorcumse?

En wie is Monique, de vrouw over wie Susanne zo vaak sprak aan de eettafel? In 1997 is Groenenbergs dochter met haar op vakantie op Mallorca. Na Susannes dood ontbreekt echter ieder spoor van deze Monique. Wat is op het party-eiland gebeurd? Journalisten uit binnen- en buitenland besteden de voorbije jaren aandacht aan de zaak, maar ook Wilibrord Frequin, John van den Heuvel en het televisieprogramma Tros Vermist kunnen de ontbrekende puzzelstukjes niet leggen. 

Anno 2020 zijn de nieuwste forensische technieken in het voordeel van Groenenberg. Met hulp van onderzoeksorganisatie TNO weet Groenenberg doorgekraste telefoonnummers, teksten, namen op foto’s en delen van een dreigbrief (gevonden bij een huiszoeking, red.) te ontrafelen. Hierdoor raken de ontwikkelingen in een stroomversnelling. ,,Ik heb foto’s en het handschrift van Monique achterhaald. Ook weet ik dat ze in de regio Utrecht op school heeft gezeten. Op het Revius Lyceum in Wijk bij Duurstede of Doorn en op het Grafisch Lyceum in Utrecht. Helaas hebben de scholen geen leerlinggegevens meer uit die tijd, maar ze is wel herkend van een foto. Ook weet ik dat Monique stage heeft gelopen bij een grafisch vormgever/DTP’er aan het Herculesplein 227 in Utrecht.” 

,,Monique is een sleutelpersoon in deze zaak. Daarvan ben ik overtuigd. Ze bewoog zich in dezelfde vriendenkring als Susanne. Ze weet wat er op Mallorca is gebeurd. Ze ging stappen met Susanne in de Amsterdamse discotheek iT. Een Gorcumse en een jonge vrouw uit Rotterdam Hillegersberg waren daar ook bij. Wat gebeurde er tijdens die stapavondjes? Monique weet wie de mensen in Susannes leven waren. Ze weet wie de Utrechtse ‘vriend’ was. Ze weet welke rol Cris in het leven van mijn dochter speelde. Kortom: ze weet hoe Susanne haar leven leefde. Als ik Monique gevonden heb, hoop ik dat ze mij verder kan helpen. Ik hoop dat iemand uit de omgeving van Utrecht haar (her)kent, want de kans is heel groot dat ze ook in deze regio woonde.”

SLEUTELPERSONEN Groenenberg voelt dat hij dicht bij een doorbraak is. ,,Nadat ik het lichaam van mijn dochter had geïdentificeerd, ben ik naar station Amsterdam Amstel gegaan. Naar het bewuste perron. Het was er akelig stil. Ik wist meteen dat ik de antwoorden op mijn vragen niet op deze plek ging vinden. Ik moest in het leven van mijn dochter duiken. Dat heb ik de voorbije 23 jaar gedaan. Ik ben veel te weten gekomen, heb veel mensen gesproken, maar de echte sleutelpersonen houden zich nog schuil. Zij wonen waarschijnlijk verspreid door het land, maar ik weet dat zij meekijken en meelezen.


Een compositietekening van Cris, een Engelse vriend van Susanne. Hij is nog niet gevonden.  - Marianne Vermaat

Het woord vrijheid staat op mijn voorhoofd geschreven. Zo voedde ik Susanne ook op. Ze was een vrouw van 22, met een eigen leven en identiteit. Ik heb een geweldig leven gehad, maar Susannes dood voelt onrechtvaardig. Ik weet niet wat er op het perron van Amsterdam Amstel is gebeurd, maar ik geloof in mijn dochter. Ik wil alle antwoorden hebben. Die helpen mij in mijn verwerking. Dit is de zaak van mijn leven en ik zal die hoe dan ook oplossen. Hoe mensen me kunnen helpen? Door me de waarheid te vertellen. Wat die ook is.“

BELONING Alle informatie en tips over de raadselachtige dood van Susanne Groenenberg zijn welkom. Op de Facebookpagina van Gerard Groenenberg staan foto’s van Monique en deelt hij meer informatie over de zaak. Groenenberg looft een beloning uit aan degene die hem op het spoor van Monique kan zetten.

Team Cold Case: ‘Susanne stierf door suïcide’
Gerard Groenenberg heeft in 2018 aan Team Cold Case gevraagd om te kijken naar het dossier van zijn omgekomen dochter. Wat volgde was een drie uur durend gesprek met twee rechercheurs. Het tweetal hield vast aan de conclusie die in 1997 ook al was getrokken: Susanne stierf door suïcide. Groenenberg hield een onbevredigend gevoel over aan de ontmoeting. Volgens hem zijn er fouten gemaakt in het politieonderzoek. Ook is hij niet blij dat Susannes schaambeen na haar dood is verwijderd.
Twee jaar na het gesprek licht politiewoordvoerder Marijke Stor de conclusie van Team Cold Case en de handelwijze van het onderzoeksteam toe. ,,In het algemeen kunnen we vermelden dat het gebruikelijk is om bij overleden personen wiens identiteit nog niet is achterhaald, bepaalde delen van het skelet te verwijderen. Dat kan een schaambeen zijn, maar bijvoorbeeld ook een kaak. Dit kan helpen bij de identificatie van de betreffende persoon.
Verder is het ontzettend verdrietig dat meneer Groenenberg zijn dochter is verloren. Er bestaat begrip voor het feit dat hij behoefte heeft aan duidelijkheid rond haar dood. Waar dat kon, is getracht om die duidelijkheid te verschaffen aan de nabestaanden.
In 1997 hebben we onderzoek gedaan naar de dood van Susanne Groenenberg. De bevindingen hebben uiteindelijk geleid tot de conclusie dat sprake was van suïcide en niet van een strafbaar feit. Op basis van welke bevindingen de rechercheurs destijds die conclusie trokken, is te inhoudelijk om extern te delen. Wel zijn deze bevindingen uitgebreid gedeeld met de nabestaanden van Susanne.
In 2018 heeft Team Cold Case opnieuw naar de zaak gekeken. Dit leidde niet tot nieuwe inzichten: ook toen kwamen de rechercheurs tot de conclusie dat sprake was van suïcide. Dit is wederom met de nabestaanden van Susanne besproken, maar kan niet extern gedeeld worden. Omdat in deze zaak dus geen sprake is van een strafbaar feit, gaan wij als politie verder niet inhoudelijk op de zaak in.”

De zaak van Susanne heeft in de voorbije 23 jaar veel media-aandacht gekregen, in binnen- en buitenland.
Een doorgekraste brief aan Susanne, die met hulp van TNO ontcijferd is.
advertentie
advertentie