Rob Heethaar Ridder in de Orde van Oranje Nassau
Rob Heethaar Ridder in de Orde van Oranje Nassau Ali van Vemde

Zeven Koninklijke onderscheidingen in gemeente Wijk bij Duurstede

26 april 2022 om 13:01 Mensen

WIJK BIJ DUURSTEDE Op 26 april worden traditiegetrouw de Koninklijke onderscheidingen uitgereikt aan inwoners die zich bijzonder en langdurig hebben ingezet voor de samenleving. Burgemeester Iris Meerts reikte in de Grote Kerk aan zes decorandi de onderscheidingen uit, één decorandus ontvangt door persoonlijke omstandigheden aan het einde van die dag zijn onderscheiding. 

Vijf personen worden benoemd tot Lid in de Orde van Oranje Nassau en twee personen tot Ridder in de Orde van Oranje Nassau. 

DECORANDI De heer J.F. (Coos) van den Hoek, de heer M.D.L. (Maarten) Pouw, mevrouw J.E. (Jos) van Velzen-Meyering, mevrouw Th. (Thea) van Zeben worden benoemd tot Lid in de Orde van Oranje Nassau. De heer R.M. (Rob) Heethaar en F.J. (Felix) Wilbrink worden benoemd tot Ridder in de Orde van Oranje Nassau. 

BIJZONDERE EN LANGDURIGE INZET Zij zetten zich langdurig belangeloos in voor de medemens. Hun inzet is opgevallen en heeft het verschil gemaakt. Zij zijn een inspirerend voorbeeld voor anderen. Hieronder leest u wat zij betekenen voor de samenleving. 

ROB HEETHAAR was ruim 42 jaar werkzaam in de medische sector, waarvan bijna twee jaar aan de Mayo Clinic, USA. De laatste 32 jaar als hoogleraar/afdelingshoofd medische technologie en medische fysica aan de universiteiten van Twente en Utrecht, het UMCU, de Vrije Universiteit en het VU medisch Centrum. Als succesvol en gewaardeerd wetenschapper, docent en bestuurder heeft hij velen geïnspireerd. Meer dan tweehonderd publicaties over de werking van hart en hersenen staan als (mede)auteur op zijn naam. Hij was promotor van 33 promovendi. Met meerdere patenten op het gebied van medische technologie won hij diverse internationale prijzen. Hier bovenop heeft hij zich onderscheiden op het gebied van innoverende onderwijsvormen. Met diverse instructiemodellen en cursussen voor het onderwijs als uitkomst. Zo was hij een van de medeoprichters van de studie Medische Natuurwetenschappen aan de VU. Na 2009 ontwikkelde hij als emeritus hoogleraar samen met cardioloog n.p.dr. Paul Kuijer een onderwijscurriculum voor medische studenten met interesse voor het analyseren van hartritmestoornissen. 

Van 2011 tot 2017 was hij vice-voorzitter en penningmeester van de Stichting Vriendenkring Kasteel Amerongen. Daarnaast realiseerde hij een uitgebreide herziene uitgave van “Het kasteel Amerongen en zijn bewoners’’. Met zijn idee de ‘Athlone Society’ verdubbelde de financiële slagkracht van de Vriendenkring. Bij de geboorte van zijn kleindochter in 2012, werd bij haar het Angelman syndroom vastgesteld. Om zich in te kunnen zetten voor de oudervereniging voor Angelmankinderen heeft hij zijn bestuursfunctie bij Stichting Vriendenkring Kasteel Amerongen moeten opgeven. Als dank ontving hij de zeldzame Kasteleinspenning. Met zijn netwerk hielp hij de oudervereniging aan mensen, locaties en financiële middelen. Zijn prettige en beminnelijke persoonlijkheid maakt hem een ware verbinder. Dit alles heeft bijgedragen aan de hechte band tussen de oudervereniging en het Angelman Expertise Centrum in Rotterdam. 

Naast de vertaling van een boek van onderwijsspecialist Erin Sheldon, schreef hij ook zelf diverse titels. En gaf hij aanzet tot het maken van een film over het Angelman syndroom. Met telkens zijn drijfveer om het Angelman syndroom bij een groter publiek bekend te maken en sponsoren te vinden voor onderzoek. Rond 2018 kwam hij in contact met een vader wiens zoon lijdt aan een zeldzaam syndroom. De vader vroeg hulp het ontwikkelen van een online platform voor specialisten en de ouders met een kind met een bijzondere aandoening. Dit zogeheten Waihonapediaproject heeft onder leiding van Rob een subsidie voor realisatie toegekend gekregen. 

COOS VAN DEN HOEK is sinds 2002 vrijwillig actief geweest bij en initiatiefnemer van het Shantykorenfestival, het grootste muziekevenement in dit genre in Midden-Nederland. Gedurende 10 jaar deed hij dat als projectleider van het evenement. Tussen 2004 en 2015 heeft hij een belangrijke bijdrage geleverd aan kennis over Wijk bij Duurstede. Hij was secretaris van het Wijks Literatuurfonds en tevens onderzoeker en auteur van heemkundige publicaties. Hij schreef in de periode 2007-2008 ‘Wijk Toen Wijk Nu – de verhalen’ en in het tijdvak 2009-2010 ‘Wolfger, de held van Dorestad’, een kinderboek op basis van verhalen van schoolkinderen. Daarnaast adviseerde hij verschillende heemkundige auteurs bij de publicaties “Schipperen in Wijk’ in de voetsporen van Gerrit Achterberg, ‘Van Fruitveiling tot Veilingpark’, ‘Dorestad, een wereldstad in de middeleeuwen’ en ‘Gezichten op Cothen, Langbroek en Wijk’. In 2015 schreef hij ‘Bedrijvigheid in Wijk bij Duurstede, Cothen en Langbroek’. 

Van 2007 tot 2015 was de heer Van den Hoek vrijwilliger bij en bestuurslid van de Stichting Wijkse Projecten. In die functie was hij medeorganisator van de maandelijkse Wijkse Streekmarkt voor de Grote Kerk. Tussen 2009 en 2013 was hij vrijwilliger bij en initiatiefnemer van de Stichting Krommerijnder. Als zodanig was hij projectleider van de bouw van een replica van een historische trekschuit “De Krommerijnder’ en bood hij stageplaatsen voor jongeren om een vak te leren. Een aantal van hen heeft hierdoor een reguliere baan gevonden. In 2010 was hij vrijwillig projectleider van het project ‘Dorestad, Wereldstad’, een tweedaags evenement over Wijk bij Duurstede omstreeks het jaar 800. Met dit evenement zette hij Wijk bij Duurstede op de kaart. Van 2018 tot 2021 was hij initiatiefnemer en voorzitter van de Stichting Vikingschip Wijk bij Duurstede en als projectleider betrokken bij de bouw van een replica van een Vikingschip als nieuwe trekpleister. Hij organiseerde o.a. studiereizen naar Denemarken en was actief in fondsenwerving. Daarnaast schreef hij de wekelijkse nieuwsbrief en maakte ruimte voor leertrajecten voor jongeren. Verdere vrijwillige werkzaamheden van de heer Van den Hoek waren het mede oprichten van het Shantykoor Rijn & Lek, bestuurslid van de Stichting Museum Dorestad, voorzitter van het Adviesorgaan Evenementen te Wijk bij Duurstede en mede-organisator van het muziekevenement “Jazz bij Duurstede”.

MAARTEN POUW heeft zich in een tijdsbestek van 42 jaar vrijwillig ingezet in uiteenlopende functies voor de gemeenschap. Vanaf 1978 begon hij met zijn inzet voor de gemeenschap van Wijk bij Duurstede en is daar nooit meer mee gestopt. In zijn beginperiode was hij secretaris van het Oranje Comité, voorzitter van de Hockeyvereniging Dorsteti waarvoor hij een eigen clubhuis en velden realiseerde en bestuurslid van toneel vereniging ToVerDo waar hij mede de optredens rondom Sinterklaas en Kerst in de regio leidde. Een paar jaar later was hij mede oprichter, secretaris en penningmeester van het 4 en 5 mei comité Wijk bij Duurstede. Hij organiseerde de jaarlijkse herdenkingsbijeenkomst en maakte educatieve programma’s over racisme en discriminatie voor de lokale jeugd. Hij was voorzitter van de Stichting Wijkse Projekten waar onder zijn leiding veel sociaal-culturele projecten werden gerealiseerd en de Stichting Vrijwilligers Vacaturebank werd opgericht. Tussen 1990 en 2006 was hij lid, waarvan 3 jaar als voorzitter, van de Oecumenische Werkgroep Görlitz waar hij mede de jaarlijkse uitwisseling met de Duitse broeders en zusters organiseerde. Hij was voorzitter van het bestuur van Basisschool De Windroos, voorzitter van het Drie Kernen Overleg tussen Wijk bij Duurstede, Cothen en Langbroek in verband met de gemeentelijke herindeling, vrijwilliger bij de Protestantse gemeente Wijk bij Duurstede waar hij toneelvoorstellingen voor de jeugddiensten organiseerde, vrijwilliger bij de Stichting Wijk bij Duurstede 700 jaar. Als zodanig fungeerde hij als lid van de werkgroep theater en organiseerde mede de theatervoorstelling rondom het jubileum. Hij was medeoprichter, voorzitter en regisseur van de Theatergroep SPOT en organiseerde tal van theaterproducties en deed dit ook voor de toneelverenigingen DES (Cothen), BeZet (Werkhoven) en DESTO (Utrecht). Van 2003 tot 2018 was hij dag en nacht mantelzorger voor zijn ernstig zieke echtgenote. De laatste jaren van haar leven was de zorg zeer intensief zodat de heer Pouw het huis niet meer kon verlaten. Toch ondersteunde hij in die tijd als vrijwilliger mede het opzetten van een galerie voor mensen met een beperking en zorgde hij voor promotie en fungeerde hij als eindredacteur van het kerkblad van de Protestantse Kerk Samen Verder in Wijk bij Duurstede. Tot op de dag van vandaag mag de kerk nog steeds een beroep op hem doen als vrijwilliger.

JOS VAN VELZEN-MEYERING was vanaf 1974 gedurende 10 jaar eerst hulpmoeder en later secretaris van het bestuur van kleuterschool van Ittersum en basisschool De Wegwijzer. Vanaf 1986 is zij gastvrouw in ontmoetingscentrum Wijk bij Duurstede. Het centrum is er voor mensen met dementie en hun mantelzorgers en is bedoeld voor mensen met lichte tot matige geheugenproblemen. Er wordt een gevarieerd programma geboden zowel individueel als in groepsverband. Mevrouw Van Velzen werd later bestuurslid en vanaf 2017 is zij voorzitter van het ontmoetingscentrum. In 1982 werd ze lid en vanaf 1987 bekleedt mevrouw van Velzen meerdere (bestuurs)functies bij de Nederlandse Christelijke Vrouwen Bond (NCVB), de latere Passage Wijk bij Duurstede. Ze was voorzitter tot 1993. Sinds Passage is opgeheven in 2015 organiseert zij eens in de drie maanden een koffiemiddag voor oud-leden. Vanaf 1993 was zij gedurende 20 jaar actief voor de terminale thuiszorg Wijk bij Duurstede. Als zodanig ontlastte zij familieleden en waakte ze bij terminale patiënten. In 2013 werd het hospice in Wijk bij Duurstede geopend. Het betreft zwaar en dankbaar werk waarbij liefdevolle aandacht is voor een stervende persoon. Van 1980 tot heden is mevrouw Van Velzen collectant voor de Hartstichting, Nierstichting, KWF, Het gehandicapte kind Epilepsiefonds en Jantje Beton. Vanaf september 1994 is zij lid van de Zonnebloem en zij onderneemt daar van alles. Zij wandelt met ouderen en begeleidt cliënten tijdens vakantieweken. Wanneer de Zonnebloemboot aanmeert in de haven van Wijk, staat mevrouw Van Velzen klaar om mindervaliden in een rolstoel te begeleiden door de binnenstad. Vanaf 2002 is zij ook actief voor de Vrije Evangelische Gemeente in Amersfoort. Van 2002 tot 2006 was zij ouderling en penningmeester en doet zij bezoekwerk. Van 2012 tot 2014 was ze nogmaals 2 jaar penningmeester en daarnaast heeft zij een tijd lang het contactblad van de gemeente samengesteld. Daarnaast vervulde zij uiteenlopende taken van het landelijke vrouwennetwerk van de Bond van Vrije Evangelische Gemeenten. Vanaf 2015 is zij lid van de schoonmaakploeg en bij toerbeurt lector in verschillende diensten bij de Protestantse Gemeente Cothen.

FELIX WILBRINK is de langstzittende journalist bij De Telegraaf. Met de laatste 20 jaar aandacht voor ‘culinair’. Als hij het over eten en drinken heeft proef je de smaken en ruik je de geur. Met zijn verhalen heeft hij positief willen bijdragen aan gezonde en eerlijke voeding. Zijn aankondiging om na 45 jaar te stoppen riep dan ook vele reacties op. Van ‘liefde voor de echte gehaktbal’ tot ‘diehard culi’. Zo werd het evenement ‘de Markt van 1001 smaken’ van het Foodcenter Amsterdam een groot succes nadat het eenmalig publiek toeliet. Normaal is dit alleen toegankelijk voor foodprofessionals. Door de deelnemers te belichten en zijn juryvoorzitterschap in de Gouden gehaktbalwedstrijd heeft een breed publiek kennis kunnen maken met de unieke culinaire wereld. In zijn recepten gebruikte hij graag streekproducten. Bijvoorbeeld meel van de molen uit Cothen, destillaat van de Pronckheer, kersen uit de Kersenhut in Cothen en brood van Yves Delicatessen uit Wijk bij Duurstede. Ook zijn ambassadeurschap voor de Kromme Rijnstreek is terug te zien in zijn columns en presentaties. Met hart voor de lokale ondernemers, zette hij de oer-boeren van De Bond van Boerderijzuivelbereiders in het zonnetje. De manier waarop hij beschreef hoe komijnekaas 150 jaar geleden de belangrijkste kaassoort in Nederland was en nu nog maar op 8 boerderijen gemaakt wordt, leverde een golf van media-aandacht. Ook bier zag hij als ondergeschoven kindje. Hij bracht hier verandering in met zijn reportages van onderbelichte brouwerijen en bierevenementen. Ook ging hij op zoek naar achtergrond en geschiedenis over Nederlands(e) bier(stijlen). Zo won het Nederlands craft bier aan populariteit. Niet hard genoeg naar zijn zin. Daarom voegde hij een biersuggestie toe aan het dagelijkse recept in de krant. Ook de slijterij om de hoek in Amsterdam moest eraan geloven. Want die had al snel een groter bierassortiment. Ierse boeren geven aan dat zij hem zien als bijzondere culinaire adviseur. Ter ere van de familierecepten van Felix organiseerde restaurant Kroontjes in de Koog een ‘Familiediner’. Felix werd uitgenodigd. Na het eerste gerecht kwam Ronald Kroontjes de keuken uit met een stapel krantenknipsels. Jarenlang had hij de recepten uit de Telegraaf bewaard. Felix was geraakt en iedereen met hem. Want hij heeft veel invloed gehad op het ‘zes uur moment’ in de Nederlandse eetcultuur. 

THEA VAN ZEBEN is een geboren lerares met een hart van goud. Zij begon met vrijwilligerswerk op de school van haar kinderen. Later zat ze in de ouderraad. Een oproep in de Wijkse krant maakte dat zij in 1993 Nederlandse les ging geven aan anderstaligen. Eerst aan Marokkaanse vrouwen. Later ook aan vluchtelingen uit landen zoals Somalië, voormalig Joegoslavië, Afghanistan en Iran. Zonder onderwijsachtergrond. Maar met toewijding om zich de lesstof snel eigen te maken. Met geduld en respect ontfermde zij zich over deze mensen. Zij begrijpt als geen ander hoe moeilijk het is om je land en familie te verlaten om in een vreemd land je weg te vinden. Zij koestert het plezier tijdens de lessen. Waar ook ruimte was voor medeleven, verdriet en troost. De betrokkenheid was duurzaam. Die ging verder dan lesgeven alleen. Zij leerde een Marokkaanse vrouw fietsen. Fietsend vanuit Cothen naar Wijk bij Duurstede riep zij: “Ik voel me zo vrij!”. En dat stukje vrijheid, daar heeft mevrouw Van Zeben voor gezorgd. Zij ontwikkelde een sterke band met deze vrouw en zag haar beide kinderen geboren worden. Ook voor hen was zij het steuntje in de rug met zo nu en dan de nodige aanmoediging. Nu studeren zij. 

Door bezuinigingen werd de leslocatie opgeheven. Daarom legde zij zich 1x per week toe op een grammaticaklas voor zowel anderstaligen als Nederlandstaligen. Helaas kwam in 2013 ook een einde aan deze lessen. Door haar gedrevenheid vervolgde zij de lessen voor de overgebleven cursisten bij haar thuis. Ook kinderen van oud cursisten mochten altijd bij haar aankloppen. Voor hulp bij huiswerk. Ook hielp zij bij het schrijven van sollicitatiebrieven. En het oefenen van sollicitatiegesprekken. Zij is de motiverende coach die laat zien dat doorzettingsvermogen de belangrijkste eigenschap is. Als kroon op het werk was ze bij elke diploma-uitreiking bijna net zo trots als hun ouders. Verdriet was er ook toen een leerling verongelukte. Na haar pensioen in 2019 ging zij als vrijwilliger aan de slag bij Vluchtelingenwerk. Voor de coronatijd hielp zij twee ochtenden in de week vluchtelingen bij het oriënteren op de arbeidsmarkt. Zij motiveerde hen over vrijwilligerswerk om in contact te komen met Nederlanders om de taal te verbeteren. 

Coos van den Hoek Lid in de Orde van Oranje Nassau
Maarten Pouw Lid in de Orde van Oranje Nassau
Jos van Velzen Lid in de Orde van Oranje Nassau
Felix Wilbrink Ridder in de Orde van Oranje Nassau
Thea van Zeben Lid in de Orde van Oranje Nassau
advertentie
advertentie