Column EWEC: Minder tuinvogels gespot

De eerste maand van dit jaar heb ik voorpret gehad. Vorig jaar deed ik voor het eerst mee aan de nationale tuinvogeltelling die elk jaar in het laatste weekend van januari plaatsvindt. Toen heb ik ouderwets met pen en papier een half uur lang de vogels geteld die in mijn tuin neerstreken. De oogst was vorig jaar niet overweldigend, maar ik had er wel meer geteld dan ik van tevoren had bedacht. Ook het herkennen bleek een struikelblok. Dit jaar wilde ik niets aan het toeval overlaten.

Vlak voor de recente lockdown had ik een vogelvoerpakketje gescoord bij een gespecialiseerde winkel in de gemeente. En half januari heb ik de pinda’s, vetbollen en zadenpakketjes op strategische plekken aan bomen en struiken gehangen. Strategisch, zodat ik de vogels vanuit de kamer zou kunnen zien én ze veilig konden eten zonder door de buurtkatten te worden aangevallen. Want dat kan allemaal ‘de natuur’ zijn, maar ik hoef er geen getuige van te zijn dat één van die katten nadat hij zijn natje en droogje thuis achter de kiezen heeft, voor de pret zo’n argeloos etend vogeltje in mijn tuin te grazen neemt. Dit doet me trouwens denken aan vorig voorjaar, toen ik tijdens een werkoverleg via Teams een reiger met een Koi-karper in zijn bek zag landen op de nok van het schuurtje van de achterbuurman. Ik was helemaal ontdaan, wat mijn gespreksgenoot een lachbui bezorgde.

Eigenlijk houd ik er niet van om in de natuur bij te voeren. Dat kan het natuurlijk evenwicht verstoren. Maar goed, onder de noemer van een ‘experiment’ had ik dus besloten om tegen mijn principes te zondigen. Volgens de site natuurpunt.be mag je vogels in alle seizoenen bijvoeren, als je het voer maar aanpast aan waar de vogels op dat moment behoefte aan hebben. Zo voer je in de lente geen vetbollen, maar meer kalk en eiwit. Zou het veel ‘aanloop’ schelen als ik mijn tuin omtover tot een heus luilekkerland voor de overwinteraars? Volgens die Belgische natuursite had ik al in de herfst moeten beginnen, maar ja, ik moest dus eerst nog een drempel over.

Om de vogels te kunnen herkennen heb ik de site van de Vogelbescherming in januari veelvuldig bezocht om de verschillende vogelkenmerken uit te pluizen. Het resultaat van de telling was slechter dan vorig jaar, maar wat een voorpret. Dat was minstens zo leuk als de telling zelf. Volgend jaar voer ik wat vroeger – vanaf de herfst – bij, en ga ik ook weer aan de studie. Ik zie ernaar uit.

Mariëlle Oostveen vrijwilliger EigenWijkse Energie Coöperatie