Mevrouw Romers is 102 jaar oud geworden

Op 23 april hebben wij de bijzondere verjaardag van mevrouw Romers gevierd. Ook hebben wij haar geïnterviewd over haar leven en de mooiste momenten daarvan. Mevrouw Romers is geboren in Ellemeet, een dorpje in Schouwen-Duiveland. Met 5 broers en 6 zussen was er nooit een saai moment.

Beste leerling van de klas
Mevrouw kon altijd erg goed leren, maar groeide op in een arbeidersgezin op het Zeeuwse platteland. Iedereen werkte op het land. ‘Ik kan mij nog goed herinneren dat de docent bij ons thuis langs kwam om mijn ouders te overtuigen om mij naar het HBS (atheneum) te sturen, want ik was de beste leerling van mijn klas. Dat mocht niet en dat vond ik heel erg want ik had zo graag verder willen leren.

Al jong aan het werk
Ik was 11 jaar toen ik mijn eerste baantje kreeg, dat was de stoep schuren bij een mevrouw in Noordgouwe en daar kreeg ik destijds toen een dubbeltje voor. En daarvoor was ik ongeveer 7 jaar en moest ik elke dag om 5 uur opstaan om op het platteland te gaan werken. Dat was toen zo… En dat heb ik vreselijk gevonden’.

Ouder worden

‘Ouder worden, je gaat gewoon door en er is niets wat je ertegen kunt doen. Waar ik niet tegen kan is dat ik afhankelijk word van mensen. Ik heb tot mijn 99e alles zelfstandig kunnen doen. Toen brak in mijn heup en hield dat allemaal op. Ik mis het om te fietsen en borduren, maar dat kan ik nu niet meer en dat moet ik accepteren. Als ik denk aan vroeger en nu zijn er zoveel verschillen. Zoals ik het zie hadden kinderen vroeger meer tijd voor hun ouders. Zelf keerde ik vroeger meer naar vader en moeder toe. Maar je kunt de tijden niet meer vergelijken. Kinderen zijn nu al veel sneller zelfstandiger en mondiger’.

Het mooiste aan ouder worden vind ik om mijn kleinkinderen en achterkleinkinderen op te zien groeien. En dat is ook gelijk het mooiste in mijn leven.