Bezige bijen

De herfst is het tegenovergestelde van de lente. In de lente verbazen we ons over de kale takken die in anderhalve maand met groen en/of bloemen worden overgoten. We rennen naar het tuincentrum om zo snel mogelijk de tuin met eenjarige bloeiers verder op te fleuren. De lente is het seizoen van de belofte. De herfst daarentegen staat in het teken van het verval. En dat proces gaat razendsnel. Half oktober zijn de meeste bomen nog groen, vol in het blad en lijkt de winter nog ver weg. Maar dan beginnen de bladeren oranje en geel te kleuren, laten de bomen ze vallen en gaan ze daar waar de wind ze heen voert. In onze straat is dat onze oprit. De zuidwesterstormen jagen de bladeren door de straat en in de luwte van onze haag en huis blijven ze liggen. En als ik niet oppas, liggen ze vervolgens iedere keer als je de deur opent in onze hal. Dat hele proces duurt nauwelijks twee weken. Ik ben er als de kippen bij om gewapend met een hark de goot, haag en oprit zo goed als bladvrij te maken.

Ja, een hark. Voor mij geen bladblazer. Een enkel blaadje mag best blijven liggen. Het is tenslotte mijn huiskamer of hal niet. Maar daar lijk ik een uitzondering in te zijn. Eind oktober en begin november word ik in het weekend gewekt door het gezoem van een legioen bladblazers. Elk weekend worden er tuinen van het vers gevallen blad ontdaan. Grondig, want als we dan toch bezig zijn, moet het ook perfect worden. Vroeger gebruikten we bladeren om de bodem te bedekken en zo de wortels van de meerjarige planten te beschermen tegen de winterse vorst. Maar de laatste jaren hoef je daar geen rekening meer mee te houden. De klimaatverandering heeft een coup gepleegd en houdt koning winter gegijzeld. Vorig jaar leek de winter meer op een regentijd. Op school heb ik geleerd dat ons zeeklimaat koele zomers en warme winters opleverde. Ik zou de beschrijving van ons klimaat nu enigszins willen aanpassen: droge hete zomers en warme natte winters. Waarschijnlijk ga ik hiermee te kort door de bocht en schudt Peter Kuipers Munneke zijn hoofd over zoveel onwetendheid, maar het toont aan dat het in de herfst gevallen blad geen functie meer heeft. En wanneer iets geen nut meer heeft, moet het worden opgeruimd. Als bezige bijen zoemen we de herfst door. Het blad wordt weggeblazen en verdwijnt in verzamelbakken en GFT container. Bij mij zal er wel een blaadje blijven liggen, niet teveel want dan wordt het glad, maar een enkel blad als herinnering aan het harde werken en het komende voorjaar.

Mariëlle Oostveen, vrijwilliger EigenWijkse Energie Coöperatie