Team Verhoef | BLOG 28; De juiste weg

"Mam, je hebt wel een goed verhaal voor je blog." Aldus Boet, nadat hij uit de skibus stapte. Waar hij per ongeluk in zijn eentje in terecht was gekomen. Dat was in Königsleiten, drie kwartier rijden vanaf Zell, waar we verbleven. Net daarvoor was het weer ineens omgeslagen. Harde wind, sneeuw, mist en zelfs hagel. 

Een moment eerder dronken we met z'n vieren iets op de piste en twijfelden we nog over binnen of buiten zitten, want de zon scheen zelfs. Daarna skiede ik alvast richting Zell, vanwege een afspraak met vriendin Evelyne, en gingen de mannen van Verhoef de andere kant op. Met prachtig weer vertrok ik, maar aan het eind van de tweede skilift kwam ik in slecht weer terecht. Zo slecht dat de paaltjes aan de zijkant van de piste niet meer te zien waren, er in colonne naar beneden gerutsched werd, sneeuwscooters met sirenes over de pistes reden en met de skilift naar beneden gaan de enige toegestane optie was.  

Boet, Mido en Sicco belandden in een soortgelijke situatie, aan de andere kant van het gebied. Na in dichte mist een verkeerde piste te hebben genomen, kwamen ze in Königsleiten uit. Waar het inmiddels vol stond met mensen, want de pistes bleken te worden leeggehaald. Met bussen werd iedereen vervoerd naar waar hij heen moest en zo gebeurde het dat Boet in het gedrang in zijn eentje in de bus verdween. Gelukkig wel met de juiste bestemming. 

Zorgen? Nee. Boet hield zijn hoofd koel en redde zich prima. Inmiddels was ik in het dal en Sicco informeerde mij dat Boet alleen in bus zat. De camping waar we stonden was onderaan de Gerlospass en dat was enige weg waar de bus vandaan kon komen. Twee keer eerder waren we met de camper over deze bergpas gereden, één keer in het donker vanaf Zell naar boven en één keer met daglicht vanuit Gerlos naar beneden. Via telefoon hadden Boet en ik contact en hij herkende het skigebied aan de overkant ("Ik zie nu het skigebied van Evelyne!"), een kerkje, daarna ons eigen skigebied en de laatste haarspeldbochten. Ik noemde de naam van de bushalte waar hij uit moest stappen, maar dat had hij in de bus zelf al ontdekt. Ook had hij al op de knop gedrukt. 

Dertien jaar is Boet. Een stoer mannetje, met een klein hartje en soms onzeker, maar óók zelfstandig. Bellend met Boet in de bus klonk in zijn stem door dat hij zich geen enkele zorgen maakte over of hij op de juiste weg was. Leren vertrouwen op zichzelf en in staat zijn dingen op te lossen, geven we met liefde mee. Thuis, maar op reis in nog grotere mate. De juiste weg? Die vindt hij inderdaad wel.   

 
Beleef op YouTube (www.youtube.com/teamverhoef) en Instagram (www.instagram.com/team_verhoef) mee hoe we ons 'normale' leven een jaartje onderbreken. Je kunt volgen waar in Europa we zijn en wat we meemaken.