Team Verhoef | BLOG 18 - Ritme en spontaniteit

Via een mooie stek aan het strand, iets met golven aan de westkust van Portugal, zijn we inmiddels aangekomen in Sagres. De temperatuur is hier gemiddeld 22 graden en na enkele dagen zeemist, laat de zon zich steeds meer zien. Boet, Mido en Sicco zijn elke dag aan het surfen en ik heb hier een andere vertrouwde dagelijkse activiteit gevonden. Elke ochtend loop of fiets ik naar ons, inmiddels, favoriete barretje om daar op het dakterras yogales te volgen. O ja, en er op sommige dagen ondertussen de was te doen, want er staan ook wasmachines en drogers. Een praktische en relaxte combinatie.

Gek dat, ook al ben je op reis, routines toch een aangename manier blijken om de dag door te brengen. Een hoog of laag tempo van bezigheden maakt daarbij niet eens uit. Het is op veel momenten gewoon fijn om niet na te hoeven denken wat je gaat doen, maar dat dat enigszins vaststaat. Tijdens onze dagen op reis staat er natuurlijk niet echt veel vast en ik ben mij ervan bewust dit vanuit een vrij luxe positie, namelijk die van enorm veel beschikbare tijd, te zeggen. Maar toch, het hebben van enige sturing geeft soms nét de houvast waarvan we onderweg hebben geleerd die nodig te hebben, om daar het onszelf overgeven aan ontspanning tegenover te kunnen stellen. Ofwel, we weten een balans te vinden die past bij wat we aan het doen zijn en bij wat we willen.

Sinds onze vorige stek trekken we op met een gezin dat we via Instagram hebben ontmoet. Het ene moment gaat de één vooruit en ontdekt een nieuwe plek voor de camper en het andere moment gaat de ander vooruit en tipt die plek weer. Zo komen we elkaar sinds anderhalve week geregeld tegen, hebben we al veel gezellige koffie-, borrel- of eetmomenten doorgebracht in de buurt van, of op, het strand én delen we de hobby's surfen en yoga. Boet, Mido en Sicco hebben er surfmaatje Rogier bij en tijdens de yogalessen heb ik gezelschap van Jet. Gedurende de dag zorgt hun jonge kroost Peer en Joep voor de verwonderende en ontdekkende kijk op alles. Totdat wij met z'n vieren half november de oversteek maken naar Marokko, blijven we elkaar ongetwijfeld treffen.

Terug naar het barretje. Na in alle vroegte te zijn opgerekt en uitgestrekt op het dakterras, drinken we een koffietje. In het barretjes of bij de camper. Met Jet of met mijn eigen drie mannen of met iedereen bij elkaar. In ons leven thuis nam ik vrijwel nooit die tijd, het was eigenlijk ondenkbaar dat zomaar te doen. Net als bijvoorbeeld het bakken van een taart of cake, dat doen we ineens bijna elke dag. Altijd was er haast, de druk van werk of het gevoel iets 'nuttigs' te moeten doen of bezig te moeten zijn. Het blijkt nu, met de afstand die er is tot ons oude leven, dat het heerlijk is als de dagen zoveel minder strak gepland verlopen.

Voor op reis is dit ritme en deze spontaniteit perfect en precies waar we naar op zoek waren. Hoe we hier bij thuiskomst invulling aan geven, zal de tijd leren. Het wordt ongetwijfeld uitdagend een dagelijks leven te creëren waarin alle sociale en zakelijke ambities gecombineerd zijn. Niet alleen voor Sicco en mij, maar ook voor Boet en Mido. Gelukkig hebben we nog wat tijd daar onze ideeën over te vormen. Voorlopig genieten we dan ook van leven in het moment. Nog een koffietje?

__
Beleef op YouTube (www.youtube.com/teamverhoef) en Instagram (www.instagram.com/team_verhoef) mee hoe we ons 'normale' leven een jaartje onderbreken. Je kunt volgen waar in Europa we zijn en wat we meemaken.