Team Verhoef | BLOG 14 : Surfen, relaxen en langer op één plek

Al een week verblijven we op één plek, Biarritz. De langste periode sinds we op reis zijn. Van naam kenden we het wel en ook van de reputatie wat betreft surfen, maar niet eerder kwam het tot een bezoek aan deze stad. Eigenlijk gek, want Frankrijk is één van onze meest geliefde landen en we hebben er inmiddels op veel plekken vakantie gevierd. Echter, nooit in Biarritz. Gelukkig is daar nu verandering in gekomen en zijn we verrast door deze stad met de de kleine schuine straatjes, de statige huizen, de terrasjes en de vele mooie stranden. En niet te vergeten de golven, want daar kwamen we tenslotte voor. Onze eerste surfervaring is inmiddels een feit, evenals de bijbehorende spierpijn en vermoeidheid. 

Veel lachen, steeds opnieuw peddelen, drijven en aan het eind van de les proberen te staan op het board. Zo ging het de eerste lesdag. Op de tweede dag mocht Boet al door naar het volgende groepje, in de hogere golven. Dat vond hij iets teveel van het goede, de taal was wel erg Frans en de golven wel erg hoog, daarom bleef hij bij ons. Mido, Sicco en ik maakten gelukkig ook progressie en ook wij konden steeds langer op het board blijven staan. Zo waren we uiteindelijk allemaal best snel toe aan een, kleinere of grotere, vervolgstap. 

Vandaag is alweer de laatste les, daarna wordt het oefenen, oefenen en nog meer oefenen. De boards die we gaan kopen zijn uitgezocht, eveneens als de wetsuits. Franse medecursist Nicolas heeft ons een plattegrond gegeven met de surfspots aan de Côte de Basque. We zijn klaar voor het echte werk. Nou ja, enigszins dan. In ieder geval voor het vervolg van onze nieuwe hobby. 

Wat deze week anders maakt dan alle eerdere weken dat we op reis zijn, is dat we niet zijn 'verhuisd' na één of twee nachten. We verblijven op één plek, wat zorgt voor rust, ontspanning, een prettige dagelijkse routine en een gevoel van thuis zijn. Sicco fietst 's ochtends naar de bakker voor wat baguettes, ik dek de tafel en kook water voor koffie en thee. Als Sicco terug is maken we Mido en Boet wakker. Slaperig komen ze uit bed en dagelijks delen ze mee, mompelend meestal, dat het te vroeg is. Wat met een tijdstip van kwart over acht overigens meevalt en we herinneren ze er dan ook regelmatig aan dat hun vrienden rond die tijd al een fietstocht achter de rug hebben en op het punt staan te beginnen aan het eerste lesuur. Na het ontbijt ruimen we met z'n allen op, doen de afwas, poetsen tanden en vervolgen we de dag met school, boodschappen, kleding wassen, dat soort dingen. En in het geval van afgelopen week voorbereidingen treffen om richting surfschool te gaan en na afloop op het strand te blijven. Om aan het einde van de dag terug te fietsen naar de camper, toch nog een extra baguette te halen, eten te maken en naar het strand bij de camper te lopen om daar bij zonsondergang te eten, met onze voeten in het zand. 

Deze mooie plek over een paar dagen weer verlaten, wanneer we de reis vervolgen, zal een beetje pijn doen. Het is hier zo fijn en mooi en het eten smaakt goed en de zon schijnt en… nee, het is tijd om door te gaan. We komen hier vast en zeker terug, Biarritz is toegevoegd aan ons favorietenlijstje. Hopelijk ervaren we dan weer de flow die dit verblijf zo aangenaam maakt, de flow die we de laatste momenten hier hopelijk blijven vasthouden. We hebben nu al heimwee. 

__ 
Beleef op YouTube (www.youtube.com/teamverhoef) en Instagram (www.instagram.com/team_verhoef) mee hoe we ons 'normale' leven een jaartje onderbreken. Je kunt volgen waar in Europa we zijn en wat we meemaken. 
Ik