Afbeelding
Team Verhoef BLOG 03

Team Verhoef | BLOG 03: heel veel laatste keren

24 juli 2019 om 07:30 lokaal

Over anderhalve week is ons vertrek en begint onze reis. Deze maand zijn er daarom veel laatste keren. Sommige dingen zijn definitief de laatste keer in en om het huis. Grasmaaien, de bruine kliko aan de straat zetten, stofzuigen of de brood in de vriezer stoppen voor de hele week. Andere dingen zijn meer praktisch en doen we voorlopig voor het laatst en pakken we bij terugkomst weer op. Naar de tandarts, kapper, orthodontist, pedicure, schoonheidsspecialist of garage. Ook zijn er natuurlijk plekken in Wijk bij Duurstede waar we voorlopig niet meer zullen komen. Restaurantjes, terrasjes, gemeentekantoor, bakker, slager, kaasboer, Calypso, Dance behind the Wall, met de boot bij een strandje (om daar de allerlekkerste Wijkse sushi te eten!) of de markt op woensdag. Of plekken als de scholen van Mido en Boet, Skipiste Nieuwegein waar al jaren wekelijks slalomtraining wordt gevolgd en waar Mido al twee jaar werkt, hockey, de zeilvereniging, de sportschool, Sicco's werk in Belgie en Marije's werkplek in Utrecht. Het is best gek om iets voor het laatst te doen in de wetenschap dat die situatie nooit of niet snel terugkomt.


Het is best gek om iets voor het laatst te doen in de wetenschap dat die situatie nooit of niet snel terugkomt. Wat doet dat eigenlijk met je, al die laatste keren? Enerzijds brengt het op sommige momenten een groot gevoel van vrijheid en anderzijds is het besef er niet eens altijd goed en realiseer je je het later pas. Het voelt voor ons, op dit punt in ons leven, als het perfecte moment om alles los te laten. Dat die beslissing voor ons de juiste is, ervaren we door steeds als er een laatste keer geweest is, dat met een licht nostalgische glimlach te ondergaan.  


Anders is het bijvoorbeeld om een laatste keer een borrel of etentje te hebben met vrienden waarvan je weet dat je die lang niet zult gaan zien of een laatste keer oud&nieuw op het pleintje voor ons huis met alle buren te vieren, met een mooi vuur erbij. Daar teveel mee bezig zijn is even slikken en negeren we gewoon maar een beetje, we weten namelijk dat we iedereen gaan missen en het is makkelijker dat enigszins te negeren. Gelukkig is de verwachting dat we bij terugkomst de draad gewoon weer oppakken en verder kletsen en borrelen alsof we elkaar vlak daarvoor nog hebben gezien. Of, we zien elkaar komend jaar onderweg, want sommigen zijn van plan ergens in Europa langs te komen. In dat geval is elkaar in Nederland de laatste keer zien iets minder moeilijk, want een volgende keer ligt binnen afzienbare tijd in het verschiet en tijdens de reis hebben we dan weer alle tijd om elkaar uitvoerig bij te praten. 


En oei, dan is er nog de familie. Dat gaat absoluut zorgen voor veel gemis. Opa's, oma's, vaders, moeder, zussen en andere familie zien we lang of helemaal niet komend jaar. Neven, neefjes en nichtje ontwikkelen zich gewoon door en worden een jaartje ouder, wijzer en stoerder en daar gaan we niet alles van meemaken natuurlijk, terwijl we daar altijd heel graag bij betrokken zijn. Dus ook hiervoor geldt een laatste keer, en dat is dan een laatste keer van heel erg goed knuffelen. 


En volgende week? Dan wordt deze blog voor het laatst geschreven vanuit Wijk bij Duurstede. Vanuit de haven in de camper, waar we onze laatste dagen in Wijk verblijven en waar we voorlopig voor het laatst over de rivier uitkijken.


Beleef op YouTube (www.youtube.com/teamverhoef) en Instagram (www.instagram.com/team_verhoef) mee hoe we de camper verbouwen en ons 'normale' leven een jaartje gaan onderbreken. En als we vertrokken zijn kun je volgen waar we zijn en wat we meemaken. 
 

advertentie
advertentie