Kersverse burgemeester Albertine van Vliet; tegen Wijk zeg je geen nee

WIJK BIJ DUURSTEDE Vier dagen is ze burgemeester als dit interview plaatsvindt. In de burgemeesterskamer zit Albertine van Vliet een boek over de stad te lezen. Die middag zal ze het eerste mandje kersen in ontvangst nemen en speciaal daarvoor kleedde ze zich in een t-shirt met kersen. Voor me zit een vrouw met een levendig voorkomen - 'kersvers' - die tegelijkertijd de rust uitstraalt van iemand met levenservaring.

door Kuun Jenniskens

Albertine van Vliet (67 jaar) is geboren Rotterdamse en woont met haar man, die ze vanaf hun studententijd in Amsterdam kent, in Amersfoort. Daar woont het echtpaar sinds ze er in 2000 burgemeester werd. Een leuke stad, waar ze graag zijn blijven wonen. ,,Dat kan ook in een gemeente met de omvang van Amersfoort, de stad is groot genoeg om er te blijven als je geen burgemeester meer bent. In een kleine gemeente is dat lastiger, dan blijven mensen je als burgemeester zien.”

TUSSENPAUS In Wijk bij Duurstede zal ze maximaal een half jaar burgemeester zijn. Daar is ze heel pertinent over: ,,Eind dit jaar ben ik weer weg. Ik ben echt een tussenpaus om de periode tot een nieuwe burgemeester te overbruggen. Mensen moeten zich niet aan me gaan hechten, want ik ben al weer weg voordat ze me kennen.”

Sinds 2011 staan op haar CV alleen werkzaamheden als waarnemer - als dijkgraaf en als burgemeester. Albertine: ,,Er is iets met tien jaar. Ik was tien jaar dijkgraaf en tien jaar burgemeester in Amersfoort. Ik hou niet van routine. Voor mij is het dan tijd om in de spiegel te kijken: zit de energie er nog wel in?” Na tien jaar werden dingen ‘sleets’: ,,Toen ik op de kade stond om Sint binnen te halen merkte ik dat het niet meer uit mijn ziel kwam. Ik was niet meer nieuwsgierig en dat past niet bij mij. Dat is niet goed. Ook niet voor de organisatie waar je werkt en voor de inwoners. Als burgemeester ben je namelijk ook inspiratiegever.”

Ze stopte met het idee allemaal spannende nieuwe dingen te gaan doen: ,,Dat lukte ook, bijvoorbeeld met een project voor vliegveld Eelde. Maar ik werd al snel gebeld vanwege een bestuurscrisis in Ronde Venen - en zo werd ik daar in 2011 waarnemend burgemeester. Daarna was ik twee jaar dijkgraaf.  Dat was een afgeronde klus, ik had opdracht om twee waterschappen te laten fuseren. Wijk bij Duurstede is de 5e stad waar ik waarnemend burgemeester ben.”

TEGEN WIJK ZEG JE GEEN NEE Waarom de keuze voor Wijk bij Duurstede? ,,Ik zeg ook wel eens ‘nee’”, zegt ze lachend. ,,Maar niet tegen Wijk bij Duurstede. Ik kijk goed of het een plek is waar ik pas. Ik vind schoonheid belangrijk en Wijk is heel mooi. Qua cultuur en historie, maar ook de ligging aan het water. Dat heeft Wijk gemeen met Enkhuizen en de Gooise meren.”

Albertine van Vliet zegt dat ze als Rotterdamse mensen nogal direct kan aanspreken. ,,Voor wat ik ervan weet past dat bij inwoners van Wijk bij Duurstede. In Enkhuizen was dat ook zo, in ‘t Gooi lag dat lastiger. Kijk, ik ben 67 en met pensioen, ik doe het voor mijn plezier.”

WEET WAAR IK AAN BEGIN Hoe goed kent ze Wijk eigenlijk? In 1997 vierde ze hier met haar studentenvereniging een groot Middeleeuws feest. De laatste jaren was ze veel op bezoek bij vrienden die in Wijk in een particuliere zorgvoorziening waren opgenomen. ,,Dus ik weet waar ik aan begin.”

Albertine van Vliet ervaart het als voordeel dat ze wat ouder is: ,,Ik ben niet meer bezig om mezelf te bewijzen. Ik weet dat ik dit kan”, zegt ze relaxed. ,,Een jongere waarnemer die zijn best gaat doen om het heel goed te doen, kan in de weg zitten.”

STRAKKE HAND BIJ VERGADERINGEN De wethouders heeft ze natuurlijk al ontmoet, net als de fractievoorzitters - maar de raadsleden nog niet. Op dinsdag 11 juni zit Albertine van Vliet voor het eerst de raadsvergadering voor: ,,Ik ga proberen alert te zijn en vooraf alle namen leren.” Met de raadsleden wil ze nader gaan kennismaken door hen te vragen haar mee te nemen naar een plek die voor hen iets belangrijks van Wijk vertegenwoordigt.

Albertine vervolgt: ,,Ik ben strak in het vergaderen. Ik denk dat je toch na twee rondes een besluit moet kunnen nemen? In Enkhuizen vonden ze me soms te snel. Het inwerken van de raad in het nieuwe vergadersysteem vind ik heel leuk. Het lijkt me een heel goed om de oordeelsvorming en besluitvorming te scheiden en op een aparte avond te doen.”

BETROKKEN BURGER Van de commissaris van de koning kreeg ze geen speciale aandachtspunten mee. ,,Ik kom hier niet met een opdracht.” Maar heeft ze dan wel begrepen dat de tekorten in de Jeugdzorg in Wijk zorgwekkend zijn? Geraakt begint Albertine direct over Noa, een 17-jarig meisje uit Arnhem die op jonge leeftijd verkracht is en van wie die dag bekend is gemaakt dat ze vanwege anorexia is overleden. ,,In de pers klinken vandaag geluiden dat Jeugdzorg weg moet bij gemeenten. Daar ben ik het absoluut niet mee eens, zeker niet na één incident. Je moet voorzichtig zijn met zo’n conclusie. Er gebeurden ook akelige dingen toen Jeugdzorg bij de provincie lag. Ik moet er niet aan denken dat Jeugdzorg naar het Rijk gaat. Het is heel triest, maar er zijn altijd Noa’s geweest.” Aan haar passievolle manier van spreken wordt duidelijk dat dit belangrijk voor haar is. Niet voor niets was ze tien jaar voorzitter van Jantje Beton ,,Ik ben een betrokken burger van dit land. Als je de jeugd verwaarloost, dan verwaarloos je de toekomst van de stad.”

WEL MENSEN, NIET TEVEEL PROTOCOL Met deze bestuurlijke achtergrond heeft ze onderweg vast veel leerpunten opgedaan. Wat neemt Albertine van Vliet als ervaring mee? ,,Ik wil zorgen dat ik na een dag werken niet thuis kom met het idee: hier was ik nou volkomen overbodig. In de ogen van andere mensen maakt de burgemeester het feestje compleet, dus willen ze je er graag bij hebben. Maar ik ga bij elke uitnodiging proberen inzicht te krijgen of het nuttig is. Dat is bijvoorbeeld de Avondvierdaagse, het ontvangen van een mandje kersen zoals vanmiddag - en ook het bezoeken van echtparen die 50 jaar gehuwd zijn. Dat vind ik erg leuk, want ik hou van mensen en vaak hoor je een bijzonder levensverhaal. Maar ik wil niet teveel protocol, daar hou ik niet van.”

Als waarnemer ziet ze haar rol als volgt: ,,Voor mij heeft het nu geen zin om me tot in de haarvaten in de samenleving te verdiepen. Ik ga balanceren tussen dienstbaar zijn, en toch enige afstand houden. Ik zorg dat er ruimte is voor de wethouders.”

Het komend half jaar blijft ze in Amersfoort wonen: ,,Het is 30 minuten rijden, dat is geen enkel probleem.” Albertine en haar man hebben een volwassen zoon en dochter en vier kleinkinderen. De appel is niet ver van de boom gevallen bij dochter Maartje, die D66 raadslid is in Beverwijk. Zoon Joost werkt bij een farmaceut in Praag.