60-jarig bruidspaar Veen-Luijten

LANGBROEK Het 'boterbriefje' kreeg het echtpaar Veen-Luijten al bij hun 50-jarig huwelijk, deze keer kwam loco-burgemeester Willem Joustra het paar donderdag verrassen met een mooie bos bloemen ter ere van hun 60-jarig huwelijk op 25 maart.

Ali van Vemde

De heer Veen werd geboren in Groningen, zijn vrouw in Spijkenisse. Op zijn achttiende wilde hij wat meer van de wereld zien en reageerde hij op een advertentie van een bedrijf dat door het hele land werkte. Zo kwam hij in Spijkenisse terecht. Zijn beroep, als lasser, heeft hij altijd met heel veel plezier gedaan. De laatste jaren werkte hij vooral aan gasleidingen. Mevrouw Veen werkte als gezinshulp. Ook toen ze al getrouwd waren heeft ze dit werk nog een poosje gedaan.

VERHUIZEN Ze leerden elkaar kennen bij de NBJ (Baptisten Jeugd) via de kerk in Pernis. In 2003 verruilden ze het westen van het land voor Langbroek. Spijkenisse werd steeds groter, de familie was weggetrokken. Ze hadden er niets meer wat hen daar hield. Omdat hun zoon hier woonde, besloten ze te verhuizen naar het midden van het land. Langbroek vonden ze direct een leuk plaatsje. Ze vinden het belangrijk om te wonen in een huis waar je je prettig voelt en deze vonden ze hier. Het echtpaar heeft twee zoons. Daar zijn inmiddels zes kleinkinderen bijgekomen en sinds kort een achterkleinkind.

GRONINGEN EN SPIJKENISSE Op de vraag van de loco-burgemeester hoe je een huwelijk goed houdt is het duidelijke antwoord: acceptatie. "We komen allebei uit een heel andere omgeving, maar het gaat toch goed samen. Natuurlijk zijn er wel eens strubbelingen, maar dan is het uitvechten en verder gaan. Groningers en Zuid-Hollanders verschillen behoorlijk van aard, maar we zouden het zo weer doen." De afgelopen periode hebben ze te maken gehad met ziekte, maar ze zijn dankbaar dat ze hun 60-jarig huwelijk kunnen vieren. Het feest werd afgelopen weekend gegeven in het Dorpshuis.

HOBBY'S EN VRIJWILLIGERSWERK Mevrouw Veen is enthousiast postzegelverzamelaar. Dat doet ze al vanaf haar zevende jaar. Ze is lid van de filatelisten vereniging in Wijk bij Duurstede, maar ze vindt het jammer dat er steeds minder postzegels worden gebruikt. "Zelfs niet op de brief van de koning." Ze is blij dat haar man nog steeds zelf auto rijdt, zodat ze zelf boodschappen kunnen doen.Naast haar postzegelverzameling houdt ze van handwerken. Haar man is een echte klusser. Hij maakt van oude spullen weer iets nieuws. Hij heeft in de loop der jaren heel wat spijkertjes vertimmerd. Samen hebben ze vrijwilligerswerk gedaan in een tbs kliniek. Met enkelen hebben ze nog steeds een goed contact. "We werden daar oma en opa genoemd." Het zorgen zit ze in het bloed. Altijd was er wel iemand waar ze voor zorgden, zonder daar iets voor terug te verwachten. Nu ze wat ouder worden merken ze steeds meer dat anderen ook voor hen klaar staan.