Koeresh (2e van rechts) te midden van collega's en bewoners
Koeresh (2e van rechts) te midden van collega's en bewoners Ali van Vemde

Week van Zorg en Welzijn ook in Wijk bij Duurstede

14 maart 2019 om 07:19 lokaal

WIJK BIJ DUURSTEDE Het is deze week de week van Zorg en Welzijn. Een week waarin het werken in de zorg centraal staat. Een landelijke en regionale campagne wil anderen inspireren om ook voor de zorg te kiezen.

Ali van Vemde

In de ouderenzorg zijn veel extra mensen nodig, omdat het aantal ouderen ieder jaar weer toeneemt. Het is van groot belang dat zij goede zorg en voldoende persoonlijke aandacht blijven ontvangen. Daarom ligt dit jaar de landelijke focus op zij- en herinstromers. Bij het Ewoud & Elisabeth Gasthuis heeft Koeresh Lemocchi Delei de overstap gemaakt. Hij werkt nu met heel veel passie in de ouderenzorg als gastheer.

Na een allerhartelijkste ontvangst vertelt Koeresh (58 jaar) over zijn werk. Hij is iemand die iets heeft met mensen, dat is al snel duidelijk. Koeresh observeert wie hij tegenover zich heeft. Dat doet hij ook in zijn werk en zo ziet hij waar mensen behoefte aan hebben. Voordat we praten over zijn werk bij het E&E vertelt hij hoe hij vanuit Iran in 1993 als vluchteling naar Nederland kwam. In Iran studeerde hij weg- en waterbouwkunde, maar tijdens de revolutie sloten de universiteiten. Hij heeft veel nare dingen meegemaakt en besloot zijn land te ontvluchten. Al snel kreeg hij een verblijfsvergunning in Nederland, maar hij kon hier geen werk vinden. Hij volgde de opleiding maatschappelijke zorg. Na een lange moeilijke periode waarin hij dacht niet meer uit de put te komen, wist hij dat hij de omstandigheden niet kan veranderen, maar wel zijn eigen mind set. Om zijn gevoelens te verwoorden maakt hij gedichtjes en maakt hij geometrische figuren.

E&E Tijdens de verbouwing van het E&E, zo'n zes jaar geleden, trok hij de stoute schoenen aan en bood hij zijn diensten aan als vrijwilliger voor 30 uur per week. Al snel werd hem een arbeidscontract aangeboden. Hij werkte eerst bij de technische dienst maar al snel werd hij gastheer. Ze zijn er blij met zijn inzet en enthousiasme. Koeresh: "Het was in het begin voor de mensen best wennen aan mij. Ik wilde hierin mezelf zijn. Ik begrijp dat mensen ruimte nodig hebben. Deze mensen hebben hard gewerkt voor dit land. In hun laatste jaren kunnen we er maar beter samen voor zorgen dat dit mooie jaren zijn. Het is triest maar mensen zijn nog nooit zo eenzaam geweest als nu. Ik doe het vooral voor de verhalen en voor de glimlachjes die ik krijg." Hij biedt dan ook vooral een luisterend oor en kijkt waar mensen behoefte aan hebben. Hij schreef er een gedicht over; De werkelijkheid. "We zijn onszelf niet meer, we bestaan niet meer echt. Onzichtbaar geworden, spoken in de werkelijkheid. We zijn aan het rennen maar durven niet te springen. We staren, in plaats van kijken. We lachen maar zijn lang niet altijd blij. We zijn in de war, onzichtbaar geworden. Spoken in de werkelijkheid."

LIEFDE IS MIJN GELOOF Zijn verleden heeft Koeresh niet verbitterd gemaakt, hij blijft geloven in de liefde. Voor mensen, maar ook voor zijn land van herkomst. "Iran heeft zo'n rijke geschiedenis. We moeten de mensen daar helpen, voor hen kiezen, niet voor het systeem. Iran heeft Europese landen nodig."

advertentie
advertentie